Njegova svetost patrijarh srpski Porfirije poručio je da su tamo gdje je bio blaženopočivši vladika Atanasije bili i sveti oci i učitelji Crkve, tamo je bio Hristos raspeti i vaskrsli, čijom silom je vladika Atanasije hrabrio, čuvao, podizao i hranio sve koji su bili u nevolji.

atrijarh Porfirije je u oproštajnom pismu koje je na nakon opijela episkopu Atanasiju ispred Sabornog hrama u Trebinju pročitao mitropolit dabrobosanski Hrizostom, istakao da je uz svete Justina i Nikolaja, vladika Atanasije “najplodniji i vjerovatno u svijetunajpriznatiji i najpoznatiji srpski bogoslovski i naučni pisac”.

– Braćo arhijereji, sveštenici, monasi i monahinje, vjerni narode svetosavskeHercegovine i svi vi, braćo i sestre sa raznih srpskih strana: od Kosova doJadovna, od Soluna do Budima, gdje god srpskih tića ima, pristigli u Trebinje imanastir Tvrdoš, da ispratite našeg oca i vladiku Atanasija na put iz smrti uživot. U život vječni! – naveo je patrijarh Porfirije.

Patrijarh srpski je naglasio da je nebrojeno više onih koji su u duhusa njima i tuguju što ne mogu posljednji blagoslov da prime iposljednji cjeliv da daju.
Patrijarh Porfirije je poručio da je među njima i on, “nekada mlađani i neuki, a vladika bi rekao neznaveni student prve godine teologije”.

– Ali – njegov student, čime se beskrajno ponosim, i srce mi je punokada to izgovorim ili pomislim, a verujem i mnogima vladikama, sveštenicima, monasima, koji su bili njegovi studenti, koji su ga tih davnih godina slušali na fakultetu, na javnim predavanjima u Beogradu, a i oni koji kao mirjani služe Crkvi, a nedeljom i praznikom su hrlili u manastir Vavedenje, gdje je on, zajedno sa divnim profesorima, našim ocima Amfilohijem i Irinejem služio i na zemlji nam otvarao dveri Carstva nebeskog – naveo je patrijarh Porfirije.

Prema njegovim riječima, imajući uvijek u srcu Hrista vaskrslog, vladika Atanasije je činio da oni sveti oci i učitelji Crkve iz apostolskog ipotonjih vremena o kojima je predavao, budu nekakvi naučni ililiterarni, čak ni bogoslovski uzori, nego da budu dio njihovih života, da uz njega budu sa njima, ne samo na predavanjima, nego gotovo uvijek.

– I uz skromne, više monaške nego studentske objede koje je blagosiljao iredovno dijelio sa nama u trpezariji stare zgrade Bogoslovskog fakulteta naKosančićevom vijencu i kada smo se prvi put penjali za njim uz Velebit da se nadbezdanom Šaranovom jamom molimo za mučenike tamo bačene i da molimo njih dase mole za nas – napisao je patrijatrh Porfirije.

On je dodao da su isto tako su oci i apostol Pavle bili njihovi saputnici kada im je otac Atanasije Pavlovim putem otkrivao pravoslavlje, manastire isrpstvo Dalmacije, kada su sa njim, “iz sveg glasa pevali `Hristos voskrese` uJasenovcu”.
– Isto tako i širom Kosova i Metohije koji su naše svenarodno raspeće i svenarodno naše vaskrsenje i kada smo prvi put sa njim kročili na Svetu Goru Atonsku da bismo sreli podvižnike i svete starce, čak i kada smo sa njim igrali fudbal u prestonom Beogradu, ispod Kalemegdana, mestu koje je osveštano žrtvom Donata i Fortunata, Ermila i Stratonika, đakona Avakuma iigumana Pajsija, jasenovačkih mučenika koji su nošeni Savom stigli pod drevnezidine, ali i hiljadama koje je krvavi komunistički teror pribrojao svetimamučenicima, u prestonici srpstva, ali i na drugim mestima – naveo je patrijarh Porfirije.

On je naveo da je među njima i rođeni stric vladike Atanasija, sveštenikMiloš Jevtić koji je na Svetu Petku 1944. godine ubijen sa hiljadama nevinihMačvana i Poceraca na savskom mostu u Šapcu.

– Vi Hercegovci, djeco Svetog Save, to znate bolje od svih nas šta je unesrećnom ratu značio i činio vladika za našu Otadžbinu. Znaju to, ne manje ikosovsko-metohijski Srbi, a znamo i svi mi. Njegovo tijelo danas polažemo uhercegovačku zemlju koju je toliko zavolio – poručio je patrijarh Porfirije.

On je dodao da vladika Atanasije jednako pripada “svim našim krajevima, a prije svega rodnoj Tamnavi, selu Brdarica, kao i celom šabačko-valjevskom kraju koji nam je podario i u kojem su se proslavili u Gospodu veliki svetitelji Ava Justin i Vladika Nikolaj”.

Patrijarh Porfirije je istakao da oni, zajedno sa vladikom Milutinom, koji je takođe iz tog kraja, čekaju danas, na vratima besmrtonosti dostojnog nastavljača.

– Tamo ga čeka i vladika Amfilohije, sa kim je drugovao, od mladih bogoslovskihi monaških godina; a bio satrudnik i saradnik na Bogoslovskom fakultetu i uvladičanskim godinama koje su usledile. Tu, na vratima raja, duboko vjerujem,čekaju ga i naši patrijarsi Pavle i Irinej, i svi sveti srpski arhiepiskopii patrijarsi – napisao je patrijarh Porfirije.

On je dodao da ne može da izostavi “jednu kapitalnu činjenicu kojom Srpska Crkva, srpska kultura, srpski narod treba da se ponose, a vladika Atanasije je uz pomenute svete Justina i Nikolaja, najplodniji i vjerovatno u svijetu najpriznatiji i najpoznatiji srpski bogoslovski i naučni pisac”.

– Ovih dana i dugom vremenu koje predstoji njegovo djelo će, kao i djela svetog Justina i svetog Nikolaja, biti tumačeno, proučavano, umnožavano, ali što je najvažnije njegovo delo i njegove molitve za nas pred prestolom Oca Nebeskog, privodiće Srbe Crkvi Hristovoj u vekovima dok nas bude, abiće nas dok sledeći vladiku Atanasija slijedimo Svetog Savu, Svetog Lazarakosovsko-metohijskog i sve svete iz roda našega – naglasio je patrijarh Porfirije.

On je naveo da danas svi zajedno mogu da posvjedoče riječima apostola Pavla –“vladiko Atanasije, dobar si rat ratovao, trku si završio, vjeru si održao”.

– Sada te čeka vijenac pravde koji će ti dati Gospod naš, pravedni sudija. Vječan ti pomen dostoblažene i prisnopamjatne oče i brate Atanasije – poručio je na kraju patrijarh Porfirije, saopšteno je iz Srpske pravoslavne crkve.