• Udruženje Trebinjaca „Jovan Dučić“  u Beogradu smatra da Momo Kapor treba da dobije ulicu u Beogradu i to ne bilo gdje, ali i bistu na Kalemegdanu pored svojih zemljaka Dučića i Šantića

Momčilo Kapor, koga od milosti zovemo Momo, taj dični Hercegovac; iako je po rođenju Sarajlija, svojim umjetničkim stvaralaštvom; a bavio se podjednako i sa književnošću i sa slikarstvom, zauzima u srpskoj kulturi i duhovnosti uopšte ono mjesto gdje stoluju neumrli.
Njegovim fizičkim odlaskom sa ovoga svijeta, kao da je otišao i posljednji boem u najpozitivnijem smislu te riječi.
Hercegovina, taj rasadnik uglednih ljudi, svrstava ga među boljima u najbolje.
Pa ipak iako je bio građanin svijetam sebe je smatrao Beograđaninom, a to najbolje zna knjiga: „011“ i splav na rijeci Savi – tamo ggde se grli sa Dunavom, a tu je najčešće boravio – kada bi sa perom i kičicom uljepšavao ovaj svijet.
Ankete su takođe pokazale da je bio najomiljeniji književnik i najčitaniji na ovim prostorima.
Njegovi grafički crteži i vinjete ukrašavaju razne knjige drugih autora, a nalaze se i na zidovima mnogih domova njegovih prijatelja.

Oprostite nam što Vam pišemo o onome što je i vama poznato. Želja nam je da i sami uvidite koliko bi bilo poželjno da jedna ulica u njegovom gradu Beogradu ponese njegovo ime i to ne samo radi ega, već prije svega radi naroda kome on sa ponosom pripada.
Opšte je mišljenje je Momo Kapor svojim ogromnim doprinosom srpskoj kulturi zaslužuje ulicu i to ne bilo gdje, kao i bistu pored Dučića i Šantića. Možda ćete pomisliti da smo pristrasni, ali za one koji dobro poznaju njegovo umjetničko djelo tu nema nikakvog dvoumljenja.
Izražavamo zahvalnost na razumijevanju!

                                                                                                                                                                                Predsednik Udruženja
                                                                                                                                                                                     Žarko J. Ratković 

Izvor: Slobodna Hercegovina