Na Đurđevdan,  prije 114 godina u Nikšiću je izašao prvi broj “Nevesinja”, lista za politiku i književnost. List je nikao na moralnoj pobjedi čuvene Nevesinjske puške, kao plod težnje za potpunim nacionalnim oslobođenjem Hercegovine od Habsburške monarhije, a iniciran je lično od knjaza Nikole i tadašnje crnogorske vlade koji su davali stalnu podršku Hercegovcima u njihovoj vjekovnoj oslobodilačkoj borbi.

Izdavač lista bilo je Akcionarsko društvo Nikšićke štamparije, a urednik Savo Vrčević. Predviđeno je da izlazi jednom sedmično na četiri strane, da godišnja pretplata za Crnu Goru  iznosi 4 fiorina, za Austrougarsku, BiH - 6 f ...

Pored političkih članaka, pregleda i vijesti, radi kojih je “Nevesinje” pokrenuto, u svakom broju objavljivan je i “Podlistak” sa prilozima iz literarnog stvaralaštva, pedagogije i istorije. Zapažene prozne radove, od kojih su neki objavljivani u više nastavaka pisali su Niko Ivanković, Maksim Šobajić, Ilija Zlatičanin, Stevo Vrčević, Kosto Lučić, Petar Stojanović i drugi pisci.

“Nevesinje” je iznenada prestalo da izlazi 20.januara 1899, pošto se do tada pojavilo svega 38 brojeva. Uredništvo je nešto ranije obavijestilo svoje čitaoce da je Austrija oduzela listu post-debi za svoje zemlje i otpremu u druge države. Nakon toga izašlo je još nekoliko brojeva koji su i dalje pomno pratili događaje i stanje u BiH, ali se list, koji je prethodno dobio sve pohvale u cijeloj slovenskoj žurnalistici, pod pritiscima nije još dugo zadržao.

Tačno na stotu godišnjicu od izlaženja prvog broja na inicijativu Radio Nevesinja i u saradnji sa “Nikšićkim novinama”  ponovo je pokrenut  list “Nevesinje”. Vanrednim brojem posvećenim djelu i imenu velikog srpskog pjesnika Alekse Šantića srpska Hercegovina je na najbolji način obilježila 100-godišnjicu prve štampane novine na ovim prostorima. Uz povremene prekide list je izlazio dvije godine.

Listovi umiru privremeno, nasilno ili zbog nebrige, ali se često iznova rađaju iz svojih ruševina. Da li će “Nevesinje", poput mitske ptice Feniks ponovo vaskrsnuti ostaje da se vidi.

 Bečki „Standard“ o listu „Nevesinje“

 Dopisnik Standarda iz Beča javio je da je u Nikšiću izlazio list “Nevesinje”, za koji se pretpostavlja da mu je  izdavač  lično knjaz Nikola, da je list žestoko napadao austrougarsku upravu u Bosni i Hercegovini i najavljivao skore političke promjene na Balkanu. Zatim se navodi da je list odjednom prestao da izlazi i da “od strane Austrije nije učinjen nikakav zvaničan protest protiv izlaženja  lista”.

O izlasku prvog broja “Nevesinja” Zemaljska vlada Bosne i Hercegovine u Sarajevu izvijestila je zajedničko ministarstvo finansija u Beču da program lista “bez sumnje govori o njegovoj velikosrpskoj tendenciji i protivljenju našem položaju u BiH”.

 Odlomak iz opširnog uvodnika prvog broja “Nevesinja” :

 “Prijatelji i neprijatelji, zvani i nezvani, kad nas ugledaju, po naravnoj logici, pitaće nas, otkuda mi sada banusmo i kud namjeravamo, pa prvo da ih izvijestimo čisto i bez natezanja odmah pri našem izlasku.

Kao što je prva puška pukla i objavila ustanak u Nevesinju iz ruke starca Jovana Gutića, te plamenom svojijem zahvatila cijelu BiH, privela Crnu Goru i Srbiju da u krv zagaze, pa i samu rusku vojsku izazvala da se spusti sa ledenijeh poljana i da boj bije na Dunavu za slobodu balkanskijeh naroda, tako i mi nađenusmo ime našem listu “Nevesinje” da nas podsjeća na ta vremena, kada je srpski narod ustao da dobije potpunu narodnu slobodu, te usvojivši to ime, zlatno u istoriji srpskog pregalaštva, uznastojimo nastaviti perom put, gdje je puška stala. Prihvatismo to ime, da nam uvijek pred očima sjaje, da i nas pregalaštvo bodri za nove srpske pobjede...

Izvor: Radio Nevesinje