Atletičar Dražan Kuljić, sportski as u bacanju kugle  iz Nevesinja, od devedesetih godina uspješno  je pronosio slavu svoga grada nižući pobjede, donoseći pehare i medalje, kako sa državnih, tako i sa međunarodnih takmičenja  u “kraljici sportova”. Među njima je i Velika nagrada SRJ za osvojeno prvo mjesto na otvorenom prvenstvu Jugoslavije 1999. godine.

Dražan Kuljić je bio šampion na Otvorenom prvenstvu Jugoslavije 1998/1999. godine, vicešampion SRJ četiri puta, u periodu od od 1996. do  2000. godine, osvojio je treće mjesto na kupu Evrope u Talinu (Estonija) 1997, drugo mjesto na Balkanskom prvenstvu 1999, treće mjesto na mediteranskim igrama 1999. godine i prvo mjesto na državnom prvenstvu Mađarske kao gost 1998. godine.

Mediji su uveliko pisali da je srpski rekorder Dragan Perić napokon dobio konkurenciju u dvadesettrogodišnjem  Nevesinjcu, koji je trenirao rame uz rame s njim i dosta naučio od njega.

– Kad vidim Dražana kao da vidim sebe, kad sam počinjao. Daleko će dogurati – komentarisao je tada državni rekorder Dragan Perić.

I dogurao je. Pokazao se izvan granica rodnog Nevesinja, ne štedeći sebe i trenirajući u gotovo nemogućim uslovima.

Sjajna sportska karijera izmakla je pažnji lokalnih medija i opštinskih vlasti čiji predstavnicu nisu našli za shodno da Dražanu Kuljiću uruče najobičniju zahvalnicu, a kamoli da mu ukažu zaluženo poštovanje kao vrhunskom sportisti koji se svojim rezultatima ugradio u imidž ove istočnohercegovačke opštine promovišući je na najbolji mogući  način.

Skroman kakav jeste  i ne pridajući tome  važnosti  Dražan je iz godine u godinu prevaljivao stotine  kilometara, koji su ga dijelili od zavičaja (iz Beograda i Novog Sada), da bi se pojavio na Nevesinjskoj  olimpijadi. Uvijek je davao najbolje od sebe takmičeći se u tradicionalnim viteškim disciplinama, bez kojih  bi najvažnija turističko-sportska manifestacija  hercegovačkog  podneblja izgubila smisao.

Nevesinjska olimpijada (1875), sa tradicijom dužom od prvih olimpijskih igara oduvijek je bila izazov za Dražana, da se okuša u pojedinačnim disciplinama na svom terenu, ali i da “upre” svom snagom zajedno sa braćom iz nevesinjskog  Srpskog sokola.

Kad bi tih poratnih godina ulazio u borilište na Bratačkom lugu  voditelj Milorad Mića Čokorilo duhovito  bi ga najavljivao.
–  U krug za bacanje kugle ulazi Dražan Kuljić! Evakuiše se selo Bratač…

Bio je nedostižan u bacanju „kamena s ramena“ od 1996. do 2000. godine na Nevesinjskoj olimpijadi s rezultatom 18,58 m. A samo jedan novinarski prilog ode u etar…

Hercegovački delija se kitio medaljama i samo ih odlagao  u paket koji je prilično otežao, tako da bi njihovo nabrajanje otišlo u nedogled, te zato navodimo samo neke, njemu posebne.

Deset puta Kuljić je pobjeđivao na Svjetskom prvenstvu u bacanju kamena s ramena u Bačkom Brestovcu, ne propuštajući naglasiti da je Nevesinjac. Bivao je pobjednik  Janjskog  višeboja, Ličkog višeboja, Ličke olimpijade, pobjednik u bacanju kamena u Gajdobri, na Manjači, u Nadanićima, NJegušima, Gospođincima kod Novog Sada.

Zvaničnu titulu harambaše u Guči dobija kao pobjednik u bacanju kamena i skoku u  dalj.

Od malih nogu zavolio je kuglu toliko da se nakon ranjavanja u ratnom vihoru devedesetih uplašio da je neće moći bacati.

-Došao sam iz Nevesinja, pravo sa ratišta. Granata mi je polomila obje potkoljenice,naslonjen na štake posmatrao sam mlađeg brata kako baca kuglu i mislio kako nikada ja to više neću moći. Kada sam se oporavio i vidio da mogu stekao sam ogromnu želju da uspijem- priča Kuljić.

I uspijevao je.

Dogurao do kandidata za Sidnejsku olimpijadu kao jugoslovenski reprezentativac. Prema riječima vrhunskog stručnjaka za ovu disciplinu, Dmitra Marčete, Dražan je imao sve predispozicije za još veće rezultate, ali život je krenuo drugim tokom. U tim godinama  valjalo je preživjeti i rješavati egzistencijalno pitanje, pa je Dražan bio prinuđen da završi sa profesionalnom  karijerom. Kao vrhunski atletičar  u rangu sa Draganom Perićem s kojim je trenirao  bio je potencijalni kandidat za sidnejsku Olimpijadu – sa već postignutih 19,57 m Dražan Kuljić bio je veoma blizu olimpijske norme.

Za pet godina aktivnog treninga jedan je od rijetkih bacača koji je postigao taj rezultat, uzimajući u obzir da dobrom talentu treba deset godina za rezultat od 20 metara, a ovaj kršni Hercegovac za nepunih pet i po bacio je 19,57 m.

Da je imao iole veću podršku sigurno bi potvrdio procjene stručnjaka.

Tu nije kraj ove sportske priče…

Ratne rane su zarasle,a Dražan ostao  ratnik u sportu i životu, ratnik sa kuglom u srcu koji ne gazi ni po čemu ako baš ne mora…Sretno oženjen, ponosan otac jedanaestogodišnje Anastasije ne može bez sporta, trenira i takmiči se i dalje  u tradicionalnim viteškim disciplinama na prostoru ex Jugoslavije, a od ruke mu ide i basket u slobodnom vremenu.Trenutno živi u Novom Sadu, a u rodno Nevesinje dolazi na Olimpijadu da povuče konop i podrži  braću iz Srpskog sokola.

Nije zaboravio svoje početke i zasluge dragih ljudi koji su ga podržavali u karijeri.

-Mnogo dugujem profesoru fizičkog Bošku Radojičiću, koji je u meni kao klincu prepoznao taj talenat, kao i dvojici privrednika iz Novog Sada, Marku Miloševiću i Ljubu Kuljiću, koji su mi bili sponzori u profesionalnoj karijeri. A veliku ulogu i doprinos mojim rezultatima dali su i Perić i trener Marčeta – istakao je Dražan.

Nakon ove lijepe sportske priče nameće nam se pitanje da li je skromnost uopšte vrlina!?

Činjenica da ovoliki čovjek, gabaritom i duhom  prođe neopaženo u svojoj sredini nameće pitanje da li je neko namjerno zatvarao oči pred tolikim uspjehom, a povelje i plakete za Dan opštine Nevesinje uručivane su za mnogo manje sportske rezultate. Propust je ogroman, ali da se ispraviti.

Slobodna Hercegovina ( Sanja Kovač, Trifko Ćorović)