Član Predsjedništva SNSD-a Staša Košarac izjavio je da je jedna od najtragičnijih slika iz novije istorije srpskog naroda martovski egzodus sarajevskih Srba, koji su 1996. godine bili promorani da napuste svoja ognjišta.
 

- Sarajevski Srbi branili su vjekovna ognjišta i čuvali mir, s obzirom na to da su uvidjeli da bošnjačka struktura priprema nešto sasvim drugo. Nakon što su odbranili svoja ognjišta, morali su da ih napuste, iznoseći sa sobom i svoje preminule - podsjetio je Košarac.

On je naglasio da su Srbi u Sarajevu tokom rata bili izloženi progonu, maltretiranju, zatvaranju i ubijanju od strane bošnjačkih struktura, ali da niko za te zločine do danas nije odgovarao.

Prema njegovim riječima, sarajevski Srbi podnijeli su ogromne žrtve, ali ih nikada nije napustila ideja o Republici Srpskoj, njenom očuvanju i zaštiti interesa srpskog naroda.

- Kao pripadnik 65. Zaštitnog motorizovanog puka, a kasnije i Vojne policije Treće sarajevske pješadijske brigade, bio sam svjedok tragične sudbine srpskog naroda u Sarajevu. U najtežim vremenima, vjerovali smo i razmišljali o Republici Srpskoj, jer je ona bila simbol slodobe i utočište od sarajevskog kazamata - istakao je Košarac.

I 26 godina nakon potresnog egzodusa, navodi Košarac, Srpska je sinonim slobode, mjesto bezbjednog života i dom srpskog naroda i drugih građana.

- Republika Srpska bila je i ostala simbol slobode. Srpski narod nikada neće odustati od očuvanja, jačanja i razvoja Republike Srpske - poručio je Košarac.

Egzodus 120.000 Srba iz Sarajeva predstavlja niz događaja koji su uslijedili nakon potpisivanja Dejtonskog sporazuma kada je pet opština Srpskog Sarajeva u cjelini pripalo Federaciji BiH, dok je drugih pet podijeljeno između Republike Srpske i FBiH, gdje su Srbi uglavnom dobili periferna, nenaseljena i ruralna područja.

Tokom egzodusa, koji je počeo u decembru 1995. godine, a završen u martu 1996. godine, na Vojničko groblje "Mali Zejtinlik" na Sokocu preneseni su posmrtni ostaci više desetina hiljada boraca Vojske Republike Srpske, koji su prije Dejtonskog sporazuma bili sahranjeni na sarajevskim grobljima.