Na današnji dan prije 141 godinu rođen je srpski pisac, pozorišni kritičar i diplomata Milan Rakić, reformator stiha i veliki znalac jezika, član Srpske kraljevske akademije i predsjednik Srpskog PEN kluba.

Milan Rakić je pjesnik modernog senzibiliteta, slijedio je savršenstvo forme francuskih parnasovaca i simbolista.

Pedesetak pjesama, koliko je ukupno napisao, odlikuju se elegancijom i savršenstvom i ubrajaju se u najbolja ostvarenja u srpskoj lirici 20. vijeka, među kojima su “Dolap”, “Jefimija”, “Na Gazimestanu”, “Kondir”, “Simonida”, “Napuštena crkva”, “Orhideja” i “Ljubavna pesma”.

Milan Rakić, rođen je 30. septembra 1876. godine u Beogradu. Njegov otac bio je Dimitrije Mita Rakić, ministar finansija 1888. godine, a majka Ana kćerka akademika Milana Đ. Milićevića. Sestra Ljubica bila je udata za Milana Grola. Bio je oženjen Milicom, kćerkom Ljubomira Kovačevića.

Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Beogradu, a pravni fakultet u Parizu. Po povratku u Srbiju se oženio, a zatim zaposlio kao pisar u Ministarstvu inostranih dela 1904. godine. Kao diplomata službovao je u Srpskom konzulatu u Prištini, te Skoplju, Solunu i Skadru.

Rakić se svojim prvim pjesmama javio u “Srpskom književnom glasniku” 1902. godine. Potom je objavio dvije zbirke pjesama /1903. i 1912./, koje je i publika i književna kritika pozdravila sa oduševljenjem.

On se pojavio kao potpuno izgrađen pisac, misaon i osjećajan, pjesnik unutrašnjih nemira i sukoba, ali je napisao malo, svega oko pedeset pjesama, i vrlo rano je prestao da piše.

Pjesničku vještinu Rakić je učio na francuskim uzorima, ali ih nije podražavao, već je ostao nacionalan i individualan. Opjevao je pravoslavne i narodne svetinje, Jefimiju, Simonidu, napuštenu crkvu kraj Peći i Gazimestan.

Pozorišne kritike koje je pisao, prema opštoj ocjeni, veoma su pouzdane i odraz su izuzetne lične kulture.

U vrijeme Prvog balkanskog rata postavljen je za prvog okružnog načelnika Prištinskog okruga, a u periodu Prvog svjetskog rata bio je savjetnik poslanstva u Bukureštu 1915. godine i Stokholmu 1917. godine, a krajem rata u Kopenhagenu.

Od 1921. godine bio je poslanik u Sofiji, a od 1927. u Rimu. U diplomatskoj službi je bio skoro do smrti kao poslanik Kraljevine Jugoslavije u inostranstvu.

Izabran je za dopisnog člana Srpske kraljevske akademije 18. februara 1922. godine, a za redovnog 12. februara 1934. godine.

Milan Rakić je umro u Zagrebu 30. juna 1938. godine.

Njemu u čast ustanovljena je pjesnička nagrada “Milan Rakić”, koju dodjeljuje Udruženje književnika Srbije.